Τη δεκαετία του 1920, ο Μέχερ Μπάμπα έκανε την πρώτη του επίσκεψη στο Ιράν, ενώ το 1931 έκανε το πρώτο του ταξίδι στη Δύση. Μαζί με μια ομάδα του ταξίδεψε με καράβι φτάνοντας στη Μασσαλία στις 11 Σεπτεμβρίου 1931, απ' όπου συνέχισε προς την Αγγλία, φτάνοντας στο Λονδίνο την επόμενη μέρα. Έμεινε στην Αγγλία για μερικές εβδομάδες, κυρίως σε ένα πνευματικό κέντρο στο Ντέβον και στο Λονδίνο. Εδώ είχε επαφές με πολλούς από τους πρώτους Δυτικούς οπαδούς του, ή εραστές του, όπως τους ονόμαζε. Κατόπιν ταξίδεψε στις ΗΠΑ. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930 έκανε διάφορα ταξίδια στη Δύση, επισκεπτόμενος πολλά μέρη της Ευρώπης τα οποία ήταν σημαντικά για το έργο του, και ιδιαίτερα την Ιταλία, την Ελβετία, τη Γαλλία και την Ισπανία. Γιά το έργο του δήλωσε: “Σκοπεύω να φέρω από κοινού όλες τις θρησκείες και πίστεις, σαν χάντρες σε ένα νήμα, και να τις αναζωογονήσω για ατομικές και συλλογικές ανάγκες”.

Παρ' όλο που ο Μέχερ Μπάμπα δημιούργησε πολλά προγράμματα που περιλάμβαναν σχολική εκπαίδευση παιδιών, σίτιση και ρουχισμό για τους φτωχούς, φροντίδα για τους λεπρούς (τους οποίους αποκαλούσε “όμορφες ψυχές σε άσχημα κλουβιά”), φροντίδα για ψυχικά ασθενείς, καθώς και για άτομα σε κατάσταση 'Θείας μέθης', το κύριο έργο του ήταν η θεραπεία της πνευματικής αθλιότητας που κυριαρχεί σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, ανεξάρτητα από τη φυσική και υλική ευημερία. Το γιατρικό του γι αυτό είναι η αγάπη. “Ήρθα να σπείρω τον σπόρο της αγάπης στις καρδιές σας, έτσι ώστε παρά την επιφανειακή ποικιλομορφία που βιώνετε και υπομένετε στη ζωή των ψευδαισθήσεων, η αίσθηση της ενότητας μέσω της αγάπης να αφυπνιστεί ανάμεσα σε όλα τα έθνη, θρησκείες, αιρέσεις και κάστες του κόσμου.”

Έδωσε έμφαση στην ενότητα της ανθρωπότητας, στο ότι όλες οι διαφορές είναι παροδικές και δεν είναι έμφυτες στη φύση μας, στο ότι οι άνθρωποι περνάνε μέσα από τις ποικίλες εμπειρίες του να είσαι άντρας ή γυναίκα, άσπρος ή μαύρος, πλούσιος ή φτωχός, όμορφος ή άσχημος, σε διαφορετικές ζωές, που δεν είναι παρά “διαφορετικά ενδύματα που φοράς και απορρίπτεις διαδοχικά”.